Omschrijving:
[definitie]
Titaandioxide (TiO2) is de natuurlijk voorkomende oxide van titanium. Het wordt gebruikt als pigment en staat ook bekend onder de naam titaanwit.
[toelichting]
Titaandioxide is een veel gebruikte chemische stof, die vooral toegepast wordt als wit pigment omdat het een extreem hoge brekingsindex heeft, een heldere witte kleur, goed oplost in water en een dekkende laag kan vormen. Titaandioxide zorgt er ook voor dat een coating een hogere opaciteit krijgt, wat in de papierindustrie een belangrijke eigenschap is, aangezien men over het algemeen geen doorzichtig papier wil.
Een andere nuttige eigenschap van titaandioxide is dat het UV-straling kan absorberen, waardoor materialen die titaandioxide bevatten beter bestendigd zijn tegen UV-straling, die anders voor degradatie van sommige stoffen zouden kunnen zorgen. Lignine is een voorbeeld van een stof die in papier voorkomt die degradeert onder invloed van UV-straling.
Titaandioxide weerkaatst 96% van het licht dat er op valt, wat door maar weinig stoffen overtroffen wordt. Samen met het feit dat titaandioxide een relatief goedkoop pigment is, heeft ervoor gezorgd dat het veel gebruikt wordt. Ongeveer 65-70% van de wereldwijde pigmentproductie is toe te kennen aan titaandioxide.
[milieueffect]
Bij de productie en winning van titaandioxide komt veel afval vrij, waaronder chloorhoudende verbindingen (al wordt een groot deel van de gebruikte chloor terug gewonnen en hergebruikt). Er is een Europese richtlijn opgesteld voor de omgang met de afvalstoffen: Richtlijn 78/176/EEG.
Een andere methode om titaandioxide te produceren maakt gebruik van zwavelzuur. Dit proces is steeds milieuvriendelijker geworden door het terugwinnen van het zwavelzuur en het hergebruiken ervan.
Titaandioxide kan schadelijk zijn voor de mens als het ingeademd wordt, en titaandioxide kan door de huid opgenomen worden als het in nano-bolletjes voorkomt. Het vermoeden bestaat dat titaandioxide carcinogeen is (groep 2b carcinogeen).